Naar Borgarnes - 9 juni

Hierbij treft u het verslag aan van een rondreis die wij - Marianne en ik; plus onze jongste dochter - van 9 juni t/m 23 juni 2022 hebben gemaakt op IJsland. Na de nodige voorbereiding - waarbij Marianne het meeste werk heeft gedaan - ziet de door ons geplande rondreis op IJsland er ongeveer als volgt uit. We landen op Keflavik (dat is het internationale vliegveld van Reykjavik) en rijden vervolgens het onderstaande rondje met de wijzers van de klok mee, althans dat is de planning. Wellicht wijken we her en der wat af van deze route.

We hebben een trip gepland van ongeveer 1760 km. Dat is iets meer dan 1000 mijl en dat doet me denken aan een uitspraak van de Chinese filosoof Lao-Tse die in 600 voor Christus zei: "Een tocht van 1000 mijl moet beginnen met een eerste stap." (Best knap overigens dat hij toen al het begrip 'mijl' kende.) Enfin, de eerste stap van onze reis naar IJsland begint op Schiphol en daar begint dus ook ons reisverslag.

Schiphol, om met Herman Finkers te spreken: 'Wat mij betreft, mogen ze de drukte op Schiphol gerust afschaffen, maar wat wil je, ze staan ervoor in de rij." Tja, de drukte op Schiphol. We (dat wil  zeggen Marianne, de jongste dochter - die ook wel eens IJsland wilde bekijken en daarom besloot om haar ouders twee weken lang te gedogen - en ik) vliegen vandaag met Iceland Air naar Reykjavik. De vlucht staat gepland om 14.10 uur en we vrezen een beetje de enorme drukte op de luchthaven.

Nu wil het toeval dat ik vorige week donderdag in Amsterdam moest zijn en aangezien de trein naar Amsterdam langs Schiphol kwam, stapte ik onderweg even uit om te kijken hoe het met de drukte op Schiphol zat. Nou, dat was niet best. Het was er vreselijk druk. Voor de incheckbalie van Iceland Air stond al een lange rij mensen te wachten en ze waren nog niet eens open voor de check-in.

De rij voor de veiligheidscontrole was helemaal enorm. Die begon in de vertrekhal. ging vervolgens naar buiten door wat tenten, kwam daarna weer terug naar binnen om vervolgens verder door de vertrekhal te slingeren, waarna de mensen via een  trap omhoog werden geleid, waar het slingeren verder ging. 

Kortom, nou ja eerder lang-om, een grote rij dus. Al met schatte ik in dat het ons wel  minstens drie uur zou kosten om hier door heen te komen. We besluiten daarom om vandaag vroeg naar Schiphol gegaan. De avond ervoor hebben we online ingecheckt en wonder boven wonder lukte dat zowaar en kregen we onze boardingpass thuis in de mail. De dochter gaat rechtstreeks uit Rotterdam naar Schiphol en we treffen elkaar in de stationshal. We zijn er vier uur van te voren - de incheckbalie van Iceland gaat pas een uur later open, maar dan staan we in ieder geval vrij vooraan in de rij bij Iceland Air .

Als we bij de balie aankomen, staat er echter nog helemaal niemand. Een rij van nul dus en daarvan zijn wij de voorste. Omdat we al een boardingpass hebben, proberen we eerst even of we onze koffers soms met hulp van een machine kunnen inchecken, want dan hoeven we helemaal niet in de rij voor de incheckbalie te gaan staan en kunnen we direct naar de rij van de veiligheidscheck. 

Het gaat zowaar goed. We krijgen drie stroken uit de machine om op aan de koffers te bevestigen en ook nog een setje boardingpasses. Die hebben we nu dus dubbel. "Waar moet ik de strook plakken? vraagt Marianne. "Aan het hengsel aan de korte kant" roepen de dochter en ik in koor. "Nou ik denk van niet" antwoordt zij, maar toen hadden de dochter en ik de stroken al aan de korte kant geplakt, dus doet Marianne dat ook maar. Om een lang verhaal kort te maken, daar moeten ze dus niet zitten, want de machine weigert onze koffers af te voeren en geeft de koffers weer terug, omdat hij de stroken zo niet kan lezen. Heb ik weer.

Ik schiet een Schiphol-dame die bij de incheckbalies staat aan en leg haar het probleem uit. "Die stroken zitten verkeerd, ik doe ze wel even goed." zegt ze en ze trekt de strook van mijn koffers er enthousiast van af. Jammer is wel dat ze dit iets te enthousiast doet. De strook scheurt helemaal kapot. 'Oh, ik haal wel even een nieuwe strook bij de balie van Iceland Air zegt ze, maar een collega wijst haar er op dat die nog lang niet open is. Ik zie ons nu toch nog een uur staan wachten bij die balie, maar ze leidt ons naar een incheckbalie van een andere maatschappij die bezig is om mensen in te checken op een vlucht naar Portugal. 

Er staat daar een grote rij, maar daar heeft zij geen boodschap aan. Ze loopt naar de incheckdame van de balie, spreekt even met haar en vervolgens maakt de dame van de incheckbalie nieuwe labels voor ons aan. Dit tot groot ongenoegen van de wachtende mensen die in de rij voor deze balie staan en die opeens drie mensen voor hun neus zien opduiken. De incheckdame plakt de labels vervolgens op de juiste wijze op onze koffers voor de vlucht naar Reykjavik, althans dat hopen wij, en zet de koffers op de lopende band. Vervolgens geeft ze ons nog een setje boardingpassen, die hebben we nu driedubbel, maar beter mee verlegen dan om verlegen. 

Vervolgens lopen we naar de rij voor de veiligheidscontrole en die blijkt vandaag in tegenstelling tot een week geleden best wel kort te zijn en goed door te lopen. We zijn er in een halfuurtje doorheen en al met al staan we binnen een uur na onze aankomst op Schiphol al in de vertrekhal. Daar moeten wij nog één keer in de rij staan en wel in de rij voor de Starbucks. Dan is het ruim twee uur wachten totdat we kunnen boarden. Ook dat gaat keurig op tijd en het vliegtuig vertrekt zonder vertraging.

Na een vlucht van drie uur vliegen we boven IJsland. We zien vanuit de lucht ijs en land. Verzin maar eens een naam voor zo'n land! Even later landen we op Keflavik, waar we nog een spannend momentje hebben of onze koffers niet richting Portugal zijn gegaan, maar dan zien we ze gelukkig op de lopende band verschijnen. Daarna richting de autohuur. 

We hebben bij Sunny Cars geboekt en we kunnen de auto afhalen bij Europe Car. Onze boeking geeft recht op de prioritylane zodat we al snel aan de beurt zijn. Een alleraardigste jongeman helpt ons en als hij ziet dat wij via Sunny Cars hebben geboekt zegt hij uit zichzelf dat alle verzekeringen er dan al bij ons pakket in zitten en probeert hij ons niet extra's aan te smeren. Dat hebben wij bij andere verhuurmaatschappijen wel eens anders mee gemaakt. Ook geeft hij ons een boekje mee met de belangrijkste attracties van IJsland en vertelt hij wat de belangrijkste afwijkingen van de verkeersregels hier zijn. Kortom, een behulpvaardige jongeman.

We krijgen een Mitsubishi Eclipse mee. Als we weg willen rijden, hebben we even moeite om uit te vogelen hoe de auto start, toch wel een essentieel dingetje, maar opeens doet hij het en kunnen we op weg. De dochter rijdt. Handig zo'n extra chauffeuse. Het is nu half zeven maar vanwege twee uur tijdsverschil ter plekke is het hier nog maar half vijf en kunnen we nog wel een stukje rijden. We hebben daarom geen hotelkamer in Reykjavik geboekt maar in Borgarnes, een kleine twee uur rijden van Reykjavik af. We hoeven overigens niet bang te zijn dat we daar in het donker aankomen, want in juni is het in IJsland momenteel 22 uur per dag licht en slechts 2 uur donker.

In Reykjavik, dat is zo'n 45 minuten rijden vanaf het vliegveld, is het druk op de weg. Het hele land heeft minder inwoners dan Rotterdam en toch is nog een soort van file. Komt natuurlijk doordat we er eentje extra uit Rotterdam bij ons hebben. Even later rijden we Reykjavik uit en rijden we richting Akranes. Dat is weliswaar om, maar daar heb je een tweetal vuurtorens staan. Eentje kan je beklimmen en dan schijn je een mooi uitzicht hebben, althans dat hebben we gelezen.  Dat moeten we dan maar geloven, want hij blijkt al gesloten te zijn op dit tijdstip. Tot zover de goede voorbereiding. Wel maken we een paar foto's van de dingen.

Deze kan je beklimmen, mits je natuurlijk wel op tijd bent.

Daarna rijden we even verderop naar een roestige oude scheepsverf waar een boot ligt te vergaan. 

Dan wordt het tijd om naar ons hotel in Borgarnes te rijden. We voeren het adres in de 'Here we go app' in, maar die herkent blijkbaar het adres niet, want als we vlakbij Borgarnes zijn, leidt die ons van de weg af. We rijden een kort stukje over een hobbelig grindpad en komen dan bij een huis aan, wat niet lijkt op de foto van ons hotel. Een kefhondje stormt het huis uit, even later gevolgd door een man (die stormt overigens niet naar buiten maar komt gewoon aanlopen). Hij legt ons uit dat we iets verder moeten zijn. Terug naar de weg en even later staan we bij ons hotel.

We hebben een eenvoudige kamer geboekt, maar in plaats daarvan krijgen we een compleet appartement, inclusief een extra slaapkamer en balkon met uitzicht op een inham. We hebben een upgrade gekregen. Dat is mooi.

Ons hotel met daarvoor onze auto.

's Avonds eten we in Borgarnes en dan zit er een relaxed dagje - moeder en dochter vinden mij op zo'n reisdag altijd heel gestrest; klopt niets van - er op.