Van Reykjavik naar Amsterdam, 23 juni

Vandaag vliegen we terug naar Amsterdam. Ergens midden in de nacht word ik wakker. Als ik om het hoekje van het gordijn naar buiten kijk, zie ik voor het eerst deze vakantie een zonsondergang. Snel pak ik mijn mobiel om dit vast te leggen als bewijs dat ik een zonsondergang op IJsland heb gezien. Ik bedenk opeens dat het misschien geen zonsondergang is maar een zonsopkomst.

We hebben hier net de langste dag gehad. Het is momenteel zo'n 22 uur per dag licht c.q. schemerig. In de winter heb je hier juist korte dagen. Dan is het hoogstens 4 à 5 uur per dag licht c.q. schemerig en de rest van de dag donker. Dat lijkt me toch vreemd.

Om kwart voor zeven gaat de wekker op Marianne's telefoon, direct gevolgd door die van mij. Ik weet nooit hoe ik die moet uitzetten maar met de nodige aanwijzingen van Marianne  - "Weet je dat nou nog niet?"- lukt me dat uiteindelijk. Merkwaardigerwijze gaat de wekker van de dochter pas vijf minuten later af. Nooit een vlotte opstaander geweest.

Desondanks lukt het ons om om 1 minuut voor zeven bij de ontbijtzaal te staan. Er staat al een echtpaar te wachten, open is de zaal nog niet. Zeven uur is zeven uur. Na het ontbijt pakken we de laatste spullen in en even later rijden we richting vliegveld. Het is ruim een half uur rijden. Er is redelijk wat verkeer op de weg, maar dat rijdt allemaal de stad in en wij rijden de stad uit.

Vlak voor het vliegveld tanken we voor de laatste maal bij een benzinestation dat adverteert met de slogan 'Fill it up!'. Het is inderdaad voordeliger om de auto met een volle tank in te leveren. Het inleveren van de auto gaat vlot en dan kunnen we met onze rolkoffers - dank aan degene die het wiel uitvond - naar de vliegtuighal lopen. Het inchecken bij Iceland Air kost niet veel tijd. Dat geldt ook voor de veiligheidscontrole. Wel is die wat strenger dan op Schiphol. Zo moet ik niet alleen de laptop uit de handbagage halen maar die ook nog eens uit de beschermhoes. 

Na de controle zoeken we een plekje op waar we ergens koffie kunnen drinken. Om daar te komen moeten we eerst door een grote winkel lopen. Dat hebben ze wel slim bedacht. Wij hebben in IJsland alles gepind en nooit iets contant betaald, maar voor de zekerheid had de dochter ergens een biljet van 5000 kronen (dat is ongeveer 35 euro) uit een bankautomaat gepind. Ze heeft geen zin om dat ene biljet mee naar huis te nemen, daarom koopt ze in de winkel nog iets voor zichzelf. Ze betaalt met haar 5000 kronen biljet. Ze krijgt liefst drie andere biljetten terug. Ja, zo raakt ze haar IJslandse geld natuurlijk nooit kwijt. Het wordt alleen maar meer.

IJsland is overigens een duur land. Zo betaalden wij gemiddeld iets meer dan 200 euro per overnachting, al moet ik daar wel de kanttekening bij plaatsen dat we a) laat waren met boeken en b) een kamer voor minstens drie personen nodig hadden. Ook de autohuur was niet goedkoop. Dat IJsland niet goedkoop is beseffen ze zelf ook. Zo zien we in de winkel deze koffiemokken te koop staan.

Even later hebben we een plekje gevonden en in afwachting tot we kunnen boarden brengen we onze tijd daar al koffiedrinkend, kijkend op de mobiel (dochter), lezend (vader) en puzzelend (moeder) door. Als het tijd wordt om te boarden lopen we naar de gate. Daar staat al een lange rij mensen om te kunnen boarden. We sluiten aan - er wordt op de priorityklasse na niet geboard op de plaats in het vliegtuig (eerst de mensen achterin, dan in het midden en dan die vooraan) - maar op volgorde van de rij. Maakt ons niet uit, we komen er vanzelf wel, al gaat het boarden zo wel langzamer omdat mensen het gangpad versperren bij het opbergen van hun bagage.

Onze stoelen blijken inderdaad die bij de nooduitgang te zijn. Dat is heel fijn want daardoor hebben we 96 cm beenruimte tegenover 80 cm anders. Ik heb thuis even op de site van Seatguru de indeling van ons toestel opgezocht (https://www.seatguru.com). Op die site kan je voor haast alle toestellen van alle maatschappijen zien welke stoelen goed en slecht zijn in een vliegtuig; heel handig als je bij het boeken een stoel gaat vastleggen.)

Het blijkt dat onze rij de enige rij in het vliegtuig is die groen is aangegeven. Zie hieronder een deel van het vliegtuig volgens Seatguru. De groene stoelen zijn het best; de gele stoelen kennen één of meer nadelen. De rode stoelen moet je niet hebben.

Dat die stoel op rij 8 bijvoorbeeld rood is, komt omdat het een raamplek zonder raam is. (Noem je dat dan nog een raamplek?)  Rij 12 is net als rij 13 ook een rij bij de nooduitgang; voordeel extra beenruimte< maar rij 12 heeft het nadeel dat de rugleuningen niet naar achteren kunnen, wat gelijk weer een extra voordeel is voor ons op de rij erachter. Je kan de plekken van rij 13 ook online boeken, maar dan betaal je daar bij Iceland Air 20 tot 70 euro per vlucht extra voor (het bedrag hangt af van de vluchtduur). Blijkbaar had niemand die plaatsen gereserveerd en kregen wij die plaatsen toegewezen. Er moet namelijk wel iemand bij de nooduitgang zitten om in geval van nood de deuren te kunnen openen. Waarom wij die plaatsen hebben gekregen weet ik niet. Waarschijnlijk omdat Iceland Air hoopt dat ik dan positief over hun wil schrijven. Nou dat wil ik wel. Goede maatschappij Iceland Air!

Overigens kijkende op de site van Seatguru zie ik iets waarvan het maar goed is dat ik het niet van tevoren heb gezien. We blijken namelijk met een Boeing 737 MAX 8 te vliegen. Dat is het vliegtuigtype dat twee jaar uit de running is geweest omdat twee vliegtuigen vanwege softwarefoutjes waren neergestort. Oké, die problemen zijn opgelost, maar toch. En dan ook nog eens op rij 13 zitten.

Maar de vlucht verloopt probleemloos. De door ons van tevoren bestelde en betaalde lunchbroodjes belanden ook nog bij ons en niet bij de mensen die nu op rij 17 zitten (onze oorspronkelijke plaats) en na een vlucht van zo'n drie uur landen we op Schiphol. Daar is het even afwachten of de bagage ook meegekomen is - we zien in de bagagehal een grote stapel (achtergelaten dan wel te laat gearriveerde) koffers staan - maar onze koffers verschijnen even later keurig op de band.

Omdat we uit een Schengenland terugkomen hoeven we niet door de immigratie maar alleen door de douane. Niets aan te geven en even later staan we in de stationshal. Onze dochter heeft geluk. Niet alleen met haar ouders maar ook met het feit dat haar trein naar Rotterdam binnen vijf minuten vertrekt. Onze Intercity naar Leiden daarentegen is uitgevallen, waardoor we een kwartiertje later in een drukke sprinter naar Leiden zitten. Daar moeten we overstappen op de sprinter naar Den Haag. Die is zelfs nog drukker. De conductrice roept om dat dit komt omdat het achterste rijtuig vanwege een defect helaas moest achterblijven. Ha, we zijn weer in Nederland. Maar goed, uiteindelijk belanden we thuis en zit deze korte vakantie en daarmee ook dit verslag er op.

Tot slot: dit verslag is niet "live in IJsland" geschreven maar pas na terugkomst. Wel heb ik geprobeerd om onze reis aan de hand van mijn geheugen (niet al te scherp meer) en de foto's (meestal wel scherp) zo goed als mogelijk te reconstrueren. De foto's zijn, op een drietal foto's na die ik van de Wikipedia heb gehaald, gemaakt door de onderstaande fotografen. Dank voor hun werk.

Tot slot: IJsland is een land vol schitterende natuur. We kunnen een reis daarheen dan ook van harte aanbevelen en misschien heeft u, als u naar IJsland gaat, iets aan dit verslag.