Van Höfn naar Hof, 17 juni

Vandaag rijden we van Höfn naar Hof. Dat klinkt wat meer als 'van Epe naar Ede' dan 'van Grundarfjörður naar Víðigerð' (weet u nog, onze route van dag 3) dat doet. We ontbijten in onze cabin met onze eigen spulletjes.

Even later hebben we daar spijt van, want als we hebben ingepakt en naar een café bij het haventje zijn gereden voor een kop koffie, zien we dat dit onooglijk tentje allerlei heerlijke Amerikaanse ontbijten op de menukaart heeft staan. Maar ja, wij hebben al ontbeten en houden het dus maar bij koffie.

Na de koffie rijden we via de 1 van Hófn naar het Nationaal Park Skaftafell, waar zich het gletsjermeer Jökulsárlón bevindt. Onderweg hebben we weer de gebruikelijke "hindernissen" zoals schapen op de weg en 'Einbreid Bru's'.

De 1, zeg maar de A4 van IJsland.

Jökulsárlón is het bekendste en grootste gletsjermeer van IJsland. Er zijn hier diverse films opgenomen: Tomb Raider, Batman Begins, Die Another Day en A View to a Kill om er maar een paar te noemen. Opmerkelijk genoeg ontbreekt de Titanic in dit rijtje. Het meer zou een mooie locatie zijn om ijsbergscenes op te nemen want het zit er vol mee. In het meer drijven tientallen ijsbergen afkomstig van de Vatnajökullgletsjer.

De gletsjer met wat afgebroken ijsbergen

De gletsjer produceert aan de lopende band ijsbergen. Zie ze hier keurig op een rijtje liggen.

Het meer, gelegen pal naast de 1 is een populaire attractie. De parkeerplaats staat vol met auto's en er staan bij de oever in het begin van het meer dan ook veel mensen de ijsbergen te fotograferen

Links de parkeerplaats; rechts het meer met de ijsbergen. In het midden de 'uitlaat', een kanaal dat de ijsbergen afvoert naar de zee (de Atlantische Oceaan) aan de andere kant van de weg.

Een klein deel van de fotografen.

Maar als je even wat door loopt dan neemt het aantal mensen al snel af. Hier staan er bij voorbeeld nog maar twee.

En hier is zelfs niemand meer te zien op wat mensen in een kano na.

Een kano is niet de enige manier om over het meer te varen. Je kan ook met een soort amfibieboat (42 euro p.p.) een stukje om de ijsbergen heen varen en er bestaat ook de mogelijkheid om met een soort rubberen speedboat (71 euro p.p.) dicht in de buurt van de gletsjer te komen.

 

Nu willen wij ook wel de gletsjerwand van dichtbij bekijken, maar om daar met zijn drietjes samen meer dan 200 euro voor te betalen vinden we te gek. We lopen wel. Dat geeft ook nog eens de gelegenheid om onderweg de flora en fauna te bekijken. De flora is hier niet zo aanwezig op een paar kleine bloeiende plantjes na.

De fauna is wat gevarieerder. Zo heb je er bijvoorbeeld vogels, eenden en ook zeehonden.

Vogels op een ijsblok. Ze zijn niet bang voor koude voeten.

Het is wel duidelijk welke vogel de baas is van de vogels en hoog op de troon zit.

Twee lijfwachten beschermen moedereend en haar jonkies.

Dit is een Noordse stern die als je te dicht in de buurt van zijn nest komt (schijn)aanvallen op je hoofd afvuurt.

De zeehond houdt ons goed in de gaten.

Maar behalve deze dieren zien we ook dieren die je niet direct hier verwacht, zoals een krokodil met zijn bek wijd open, een spuitende walvis en een haai die vast zit in het ijs.

De happende krokodil

De walvis

De haai die vast zit in het ijs.

Voor wat betreft die laatste drie dieren, je moet er wel oog voor hebben om ze te zien. 

Er lopen niet veel mensen onze kant uit. We zien in de verte maar één gezin voor ons uit lopen. Echt makkelijk loopt het ook niet, veel steentjes en los zand. Bovendien lijkt de gletsjerwand maar niet dichterbij te komen. Nu weet ik dat onder de invloed van klimaatopwarming gletsjers zich terugtrekken, maar hier geschiedt dat wel heel extreem. Elke keer als wij 10 meter lopen, trekt de gletsjer zich tegelijkertijd ook 10 meter terug. Hij komt maar niet dichterbij. Na zo'n 1,5 km lopen hebben wij er een beetje genoeg van en mede omdat het miezert, besluiten we om te keren en terug te lopen. Zie hier ons naar de steeds terugtrekkende gletsjerwand kijken.

Een klein half uurtje later zijn we weer terug bij de parkeerplaats, waar de ouders als lunch bij een winkeltje een hotdog eten en de dochter bij een ander tentje een vegetarische hotdog koopt, maar misschien heet een vegetarische hotdog helemaal geen hotdog; ik heb geen idee. 

Dan pakken we de auto en rijden een klein stukje naar de ander kant van de weg, waar de ijsblokken de zee instromen. De ijsbergen verlaten het meer via een soort kanaal waarna ze in zee terecht komen.

De ijsbergen onder de brug 

Onder toezicht van twee deskundigen stromen de ijsbergen door het kanaal naar zee.

Als de ijsbergen uit het kanaal komen zijn er twee mogelijkheden. Of ze belanden op het strand of ze stromen de zee op.

"Iceberg, Right Ahead!" 

Omdat het strand bestaat uit lavazand zorgt de combinatie van het zwarte zand met het glinsterend ijs voor een prachtig kleurencombinaties, nou ja zwart-wit combinaties..

Enthousiast speuren de dames dan ook het strand af.

Vlakbij het strand staan allerlei borden met foto's van bijzondere IJslandse plekken. We bekijken ze even. Het zijn foto's gemaakt door een zekere Ragnar Th. Sigurdson. Het zijn echt schitterende foto's met veel informatie over de plekken waar ze genomen zijn.

Nadat we de foto's bekeken hebben, is het tijd om weer verder te gaan. Als we de brug - het is weer eens een eenbaansbrug - over willen rijden, moeten we even wachten omdat er van de andere kant een lading auto's aankomt. Als die allemaal over de brug zijn, is onze kant aan de beurt, maar op het moment dat onze rij  - wij zijn nummer twee in de file - de brug oprijdt komt er aan de andere kant opeens nog een auto de brug op rijden. Wat een ******. Ja, doei, gewoon doorrijden, die moet maar terug, roepen wij hardop in de auto, maar in plaats dat de voorste auto van onze kant stug doorrijdt (en die stomme auto aan de andere kant dwingt om terug te rijden), stopt hij en begint hij achter uit te rijden. Het gevolg is dat onze hele rij achteruit moet. Als de auto van de andere kant ons uiteindelijk passeert, zwaai ik vanaf de achterbank  even vriendelijk naar de bestuurster, waarbij ik  - excuses, ik weet dat het niet goed is - niet met alle vijf vingers zwaai maar slechts met één.

Enfin, even later geraken we alsnog over de brug. We stoppen nog even bij een vlakbij gelegen parkeerplaats om nog wat foto's van de andere kant van het Jökulsárlón-meer te maken en rijden dan verder.

Onderweg naar Hof zien we nog een paar andere uitlopers van de gletsjer. 

Het zijn allemaal uitlopers van één groot ijsveld. 

(Kaartje afkomstig van de (Nederlandstalige) site IJsland | land van vuur en ijs (ijsland-info.nl) met verschrikkelijk veel informatie over IJsland.)

We bezoeken een tweetal van die plekken. 

Bij één van die plaatsen staat een bord waarop goed te zien is dat de gletsjer zich versneld terug trekt. Vooral de laatste  jaren geschiedt dit in een rap tempo.

Als we uitgekeken zijn, rijden we naar Hof. Dat is niet echt een wereldplaats. Het is meer een cluster boerderijen met een tweetal 'hotels'. Ze zijn wel heel modern, want als we 's avonds in ons hotel gaan eten zien we de kleinste menukaart van onze hele vakantie.

Ook na het scannen van de QR-code blijft het op onze mobieltjes een kleine menukaart. 

U begrijpt klein menu, kleine foto's.

Ik hou niet zo van zulke vernieuwingen, ik wil gewoon  een normale menukaart zonder dat gepriegel. Ik weet niet of het toeval is maar de hoeveelheid eten is ook niet erg groot (maar anders paste het misschien niet op de menukaart.) Het smaakt overigens wel lekker. 

Na het eten lopen we nog even een ommetje. Het gehucht, zo klein als het is, bevat namelijk een historische bezienswaardigheid: de Hofskirkja, een negentiende-eeuws kerkje (wat overigens nog steeds in gebruik is).

Dan zit de dag er weer op.