Van Víðigerð naar Akureyi - 12 juni

Ik zou niet gek opkijken als IJsland het land is met de meeste watervallen per vierkante meter. Als je wilt, kan je volgens mij elke dag wel ergens een waterval bekijken. Vandaag bezoeken we er er ook weer eentje: de Reykjafoss. Wel hebben we enige moeite om het ding te vinden. Volgens onze kaart en de Here WeGo app bevindt de waterval zich ergens naast de 752, een klein zijweggetje van de 1 vlakbij bij Varmahlíð. Maar als we op de 752 rijden, zien we de waterval nergens en op gegeven moment wil de app dat we keren en terug rijden. 

Er komt toevallig net een vrouw aangefietst en we besluiten het haar te vragen. De conversatie gaat een beetje moeizaam, want zij blijkt geen woord Engels te spreken en wij maar één woord IJslands ('foss'). Als we het woordje Reykjafoss laten vallen, snapt ze gelukkig dat wij daar naar op zoek zijn en met de nodige handgebaren maakt ze ons duidelijk dat we moeten keren en ergens een zijweggetje moeten inslaan. Even later staan we op een beetje modderige parkeerplaats en lopen we naar de waterval toe.

Het is een klein stukje lopen. Het is nou niet bepaald een landschap waar je erg vrolijk van wordt. Gelukkig regent het niet, wel is het frisjes, zo'n 13 graden. De waterval is aardig om te zien, ook al is hij niet heel erg hoog.

Wat de waterval wel bijzonder maakt is de pal naast de waterval gelegen Fosslaug. Dat is een heetwaterbron. Foss = waterval; laug staat voor 'zwembad'. En nu we toch bezig zijn met een cursus IJslands voor beginners: Reykja = rook. Reykjafoss is dus de waterval met rook; En Reykjavik betekent 'baai met rook' (Vik = baai). U ziet dat het lezen van dit blog uw talenkennis aanmerkelijk verhoogt!

De heetwaterbron bevindt zich pal naast de waterval, ongeveer op de plek waar de twee mensen op onderstaande foto staan. 

En zie hier de bron van wat dichterbij. De "steen" links bij de voet van dame met het roze shirt is geen steen maar het hoofd van iemand die in de bron zit. Oké, de steen is niet goed te zien en bovendien is het dus geen steen maar een hoofd.

Zelf gaan we niet in de bron. Zoiets bewaren we voor vanavond, want ons hotel heeft een hot tub. Na het bezoek aan de waterval tanken we bij Varmahlíð. Er bevindt zich ook een winkel waar je allerlei wollen mutsen en truien kan kopen. De dochter is op zoek naar een muts en na een zorgvuldig selectieproces valt de keuze op een exemplaar dat haar goed staat - vindt zelfs deze a-modieuze kenner. Zelf kijk ik nog even naar een trui met schaapjes. Dat lijkt me wel iets voor mijzelf, maar Marianne zegt dat zo'n trui alleen maar kriebelt en bovendien wanneer draag je nou zoiets. Nuchtere Groningse.

In plaats van een hangertje moet u mijn hoofd in deze trui zien.

Na de waterval staat een bezoek aan Glaumbær, een oude turfboerderij uit de 18e eeuw, gelegen aan de 76 op het programma. 

Vervolgens rijden we naar ons verblijf voor de komende twee dagen, het Skjaldarvík Guesthouse, gelegen even buiten Akureyri. We rijden er echter niet rechtstreeks heen maar via een mooie omweg, namelijk de 'rondweg' (de 76+82) die voert langs de kust van het Trölaskagu schiereiland. Onderweg lunchen we in een restaurantje in het kustplaatsje Hofsös. Een trol, gelukkig van hout, wijst er buiten naar het toilet.

Helemaal in het noorden van het schiereiland moet zich ergens een een mooie oranje vuurtoren bevinden. We speuren de rotsen af maar we zien hem niet. Totdat we bij toeval hem helemaal beneden op een rotspuntje zien staan.

Een beetje vreemde plek voor een vuurtoren en waarom is het zo'n kleintje gezien de plek waar hij staat, maar enfin, de IJslanders zullen er wel over nagedacht hebben. Vlak voor Siglufjörður - wat is er toch met die plaatsnamen in IJsland - rijden we een tunnel in. We zijn er nog maar net in als we ons opeens realiseren dat het een éénbaanstunnel is. Help! Wat doen we als we tegenligger tegenkomen? Halverwege zien we een uitwijkplaats en gelukkig is het maar een klein tunneltje, maar we zijn maar wat blij als we er uit zijn zonder dat we een tegenligger zijn tegen gekomen.

Help! Een eenbaanstunnel!

Mislukt als foto van een tunnel; geslaagd als modern kunstwerk

Maar even later wordt het erger. Weer een éénbaanstunnel maar deze is een paar kilometer lang! Gelukkig zien we vlak voordat we de tunnel inrijden een bord staan waarop te zien is dat onze kant voorrang heeft. In deze tunnel zijn veel uitwijkplaatsen en regelmatig zien we tegenliggers die plaatsen opzoeken als wij er aan komen tuffen. Blij dat onze kant voorrang heeft. Na een tijdje zien we weer het daglicht.

Onderweg naar Akureyri rijden we vervolgens langs een grote baai. Aan de overkant zien we allemaal bergen waarvan de toppen in de wolken verdwijnen.

Aangekomen bij ons guesthouse checken we in en rijden dan naar Akureyri. We lopen even door het centrum van de stad. Het is de tweede stad van IJsland. In een winkel kopen we wat voor het thuisfront en voor het uitfront (dat zijn we zelf; ik koop een boek van een IJslandse Nobelprijswinnaar in de literatuur; in het Engels uiteraard - niet in het IJslands; ik ben niet gek). De IJslanders zijn een volkje van lezers en schrijvers. Zelfs aan lantarenpalen hangen boeken.

Daarna zoeken we een plek op om te gaan eten. We hebben wat moeite om een restaurant te vinden. De eerste drie restaurants die we proberen zitten helemaal vol. Iemand vertelt ons dat dit komt omdat het vandaag een feestdag is. Huh, wat voor een feestdag is dit nu weer? Waarschijnlijk hebben de IJslanders elke dag een feestdag. Bij het vierde restaurant  (in een hotel) kunnen we gelukkig wel terecht.

Misschien hadden we beter bij deze lasagne-tent kunnen gaan eten; had een hoop lopen gescheeld.

Na het eten rijden we terug naar ons guesthouse en duiken (niet letterlijk) de hot tub in.